Życzenia od Prezesa Oddziału Warszawskiego SDP
.jpg)
Z okazji Świąt Wielkanocnych życzę wszystkim Koleżankom i Kolegom z Oddziału Warszawskiego SDP głębokiego przeżycia Tajemnicy Odkupienia. Oby Zmartwychwstały Chrystus podtrzymywał na duchu wątpiących i dawał nadzieję na pokonanie wszystkich trudności. Spędźcie Państwo tę Wielkanoc w zdrowiu, z bliskimi przy tradycyjnym stole ze święconką.
Wielkanoc w Biurze OW SDP i Centrum Medycznym Damiana
Uprzejmie informujemy, że w Wielki Piątek oraz we wtorek 6 kwietnia będzie możliwy tylko telefoniczny lub mailowy kontakt z Biurem Oddziału Warszawskiego SDP. Bezpośrednio zapraszamy już w środę 17 kwietnia od 12.00.
Nagrody SDP 2020
Dwudziesta ósma edycja konkursu o doroczne Nagrody SDP obejmuje publikacje w polskiej prasie, radiu, telewizji i Internecie, opublikowane lub wyemitowane w mediach w roku 2020. Konkurs ma charakter otwarty, mogą w nim uczestniczyć wszyscy dziennikarze, fotoreporterzy i fotografowie. Termin składania prac mija 20 kwietnia br.
Przeciwko bezduszności i głupocie
Żegnamy Adama Zagajewskiego
Przedłużona ostatnia prosta
Dodano: 2021-04-18 - w niedziele ranoZ ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci redaktora Stefana Bratkowskiego, dziennikarza, wieloletniego prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Za zasługi dla Stowarzyszenia, pomoc kolegom represjonowanym w stanie wojennym i reaktywowanie organizacji po 1989 r., otrzymał godność Prezesa Honorowego. Należał do Oddziału Warszawskiego SDP i jeszcze niedawno się z nami spotykał.
Stefan Bratkowski był dziennikarzem, prawnikiem, pisarzem, działaczem opozycyjnym. Urodził się 22 listopada 1934 r. we Wrocławiu. Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie był pracownikiem naukowo-dydaktycznym tego wydziału.
Od listopada 1956 pracował w redakcji „Po Prostu”, od stycznia 1957 – jako reporter. „Życia i Nowoczesności” (czwartkowego dodatku do „Życia Warszawy”), z którego w październiku 1973 z przyczyn politycznych został – wraz z trzonem zespołu – usunięty.
W latach 1971–1974 Stefan Bratkowski był również kierownikiem Pracowni Prognoz Rozwoju Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Informatyki. Pozostawał następnie do 1980 bez stałego zatrudnienia. Był autorem scenariuszy części odcinków serialu telewizyjnego "Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy".
Był inicjatorem ruchu na rzecz samorządu i działaczem społecznym. Jesienią 1980 został prezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Stowarzyszeniem kierował też w podziemiu, kiedy zostało zdelegalizowane podczas stanu wojennego. Od 1983 do 1988 realizował jednoosobową samopowielającą się „Gazetę Dźwiękową”, którą uzupełniał piosenkami bardów oporu i rozpowszechniał w kilkuset egzemplarzach kaset magnetofonowych. Organizował pomoc represjonowanym dziennikarzom.
W 1988 wszedł w skład Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Brał udział w obrad plenarnych Okrągłego Stołu i podzespołu ds. stowarzyszeń.
W 1989 ponownie został prezesem SDP, funkcję tę pełnił do 1990, po czym został honorowym prezesem Stowarzyszenia.
Zawodowo był współorganizatorem i felietonistą "Gazety Wyborczej", pisywał również w "Rzeczpospolitej" i "Computerworldzie".
W 1991 brał udział w założeniu (razem z World Press Freedom Committee) Fundacji Centrum Prasowe dla Krajów Europy Środkowo-Wschodniej, pełnił funkcję przewodniczącego rady tej organizacji, a w 2007 stanął na czele jej zarządu.
Działał jako społeczny redaktor niezależnego portalu publicystycznego Studio Opinii. Wszedł w skład rady nadzorczej i następnie rady programowej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Wolna Europa Imienia Jana Nowaka Jeziorańskiego. W latach 1997–2001 zasiadał w Radzie Programowej, a od 2002 w Radzie Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy.
W 2011 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1980 r. został laureatem Nagrody im. Adolfa Bocheńskiego, w 1990 r. Nagrody Kisiela. W 1998 otrzymał nagrodę PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego, a w 2015 r. Superwiktora.
Dla znacznej części środowiska dziennikarskiego był niekwestionowanym autorytetem. Niech Odpoczywa w Pokoju!
Fot. Jacek Herok
tekst na podst. dostępnych informacji
Dorota Bogucka
