Kolejny przykład, że nikt nie czyta strony SDP. O Marii Przełomiec pisałem już dawno, dawno temu (http://sdp.pl/prywatny/7420,milczenie-j est-zlotem-ale-czy-zawsze,1367226852 ) i o całej sprawie dotyczącej jej przyjęcia. Pozostało to bez odpowiedzi(poza fatalnym felietonem sekretarza ZG). O przyjmowaniu Członków również pisałem ( http://sdp.pl/prywatny/9341,podobno-nie- przyjmujemy-nowych-czlonkow-do-sdp,13927 60048 ) prosząc o staranne wypełnianie deklaracji i obszerne rekomendacje. Cisza. Groch o ścianę. O tym, że się nie upomni tych co Zjazd, delegatów i swoich wyborców olali - jestem zdziwiony, że tego nie uchwalono. Przecież to tak jak byśmy dostali po twarzy. Totalne lekceważenie. Przecież nikt nie ma obowiązku być delegatem, ale skoro się ktoś zgodził i nim został to powinien się na Zjeździe stawić, chyba że jego obecność była usprawiedliwiona lub (jak zrobiło to kilka osób) wcześniej swój mandat złożył. Odrzucenie tego wniosku pokazało że Delegaci obecni nie mają szacunku sami do siebie i dopuszczają takie skandaliczne zachowanie kolegów do porządku dziennego. Żałosne. To był mój wniosek. Nie żądałem rozstrzelania czy zsyłki na Syberię tylko symbolicznego upomnienia. Już chyba się przyzwyczaiłem do tego, że nikt nie słucha tego co mówię i nie czyta tego co piszę. Teraz też chyba piszę na Berdyczów... Życzę nowemu Zarządowi aby się wywiązał z obietnic, aby prowadził bardziej transparentną działalność (zwłaszcza finansową). Nie chciał bym też słuchać słów, że "jesteśmy po to aby służyć społeczeństwu" tym kontekście w którym usłyszałem, a sala nagrodziła brawami chyba nie wiedząc do końca za co te brawa. Zgadzam się wprawdzie że rola dziennikarza jest rolą służebną wobec społeczeństwa, że tak powinno być, ale nie jako SDP tylko jako dziennikarze. SDP ma służyć NAM, dziennikarzom, ma być naszym miejscem na ziemi gdzie się spotykamy, wymieniamy jedynie słuszne poglądy, pijemy wódkę, oglądamy wystawy, walczymy o sprawy NAS dotyczące, typu Prawo Autorskie czy Prasowe itp. To ma być NASZE miejsce na ziemi, a nie służebne wobec społeczeństwa. Jeszcze słówko o "nowych" czyli o kandydatach do SDP (jak wiecie przewodzę Kom.Członkowskiej). Naprawdę jestem za przyjmowaniem młodych, w średnim wieku i starszych. Po prostu wszystkich ale... DZIENNIKARZY, a nie urzędników, biznesmenów i innych naszych wielbicieli. Wydaje mi się, że wypełniając deklarację nasi kandydaci powinni to zrobić starannie, czytelnie chociaż, a nie tak, że czasami nie można nawet odczytać nazwiska naszego przyszłego członka (za przeproszeniem). To samo dotyczy rekomendujących. Słowo POPIERAM to trochę mało - przyznacie - zwłaszcza że i "wycinki" są często dość skromne, tylko 1 czy 2.
Smuci mnie fakt nie przyjęcia uchwały w sprawie "odpolitycznienia" władz SDP (wiecie o co chodzi). Nie stało się tak dlatego, bo władze te musiały by się podać do dymisji (może nie w całości, ale jednak). Nie przyjęcie tej uchwały jakby jest przyznaniem się do swych sympatii i zgodził się z tym Zjazd. Pozostaje mi się do tego podporządkować (w końcu demokracja to demokracja) i ze smutkiem pogodzić. Mogę jeszcze odejść... Stefan Zubczewski

E tam, fajnie było... co to za czepialstwo jakieś? Trzy lata nieustających sukcesów w każdej dziedzinie za nami, a co najmniej następne trzy przed nami ;)

Chciałbym przekazać jeszcze jedno spostrzeżenie jak się ma żarełko do głosowania i obecności szanownych "deputatów". Gdy głosowaliśmy Zarząd do obiadu było ok 120 osób, a po obiedzie (bo jak pamiętacie była dogrywka jednego kandydata) już tyko ok.90 delegatów. To samo z głosowaniami na komisje. Ogłoszenie że dają jeść powodowało spustoszenie na sali. Ogólnie nie przybyło ok.30% wybrańców środowiska na nasz Zjazd. Żenada.

Chciałbym przekazać jeszcze jedno spostrzeżenie jak się ma żarełko do głosowania i obecności szanownych "deputatów". Gdy głosowaliśmy Zarząd do obiadu było ok 120 osób, a po obiedzie (bo jak pamiętacie była dogrywka jednego kandydata) już tyko ok.90 delegatów. To samo z głosowaniami na komisje. Ogłoszenie że dają jeść powodowało spustoszenie na sali. Ogólnie nie przybyło ok.30% wybrańców środowiska na nasz Zjazd. Żenada.

Owszem, Dorotko, ja się dowiedziałam, jaka przyszłość czeka Dom Dziennikarza Seniora.

Po streszczeniu dramatycznego listu red. Małgorzaty Mazurkiewicz z Komitetu Budowy Domu, zawierającego opis audiencji, udzielonej przez prezesa koleżankom z komitetu, zapytałam go wprost:
- Czy mam rozumieć, że Domu nie będzie?
Na co prezes rozłożył ręce i cicho odpowiedział:
- Tak.

No i co ja mam sądzić o prezesie naszego stowarzyszenia, który trzy lata temu w Kazimierzu złożył najwyższej władzy SDP - jaką jest Walny Zjazd Delegatów - uroczyste zapewnienie, iż jednym z głównych celów powołania Fundacji Solidarności Dziennikarskiej jest budowa Domu Dziennikarza Seniora, a na następnym zjeździe to odwołuje?

Przecież taka deklaracja jest jak oficerskie słowo honoru.

Polecam wszystkim rozmowę z Prezesem Skowrońskim na portalu sdp.pl - szydło wylazło z worka, nie tylko w sprawie niedoszłego (niestety) domu seniora.

test

Przyjęta od „salonu” pedagogika wstydu.
Przeczytałem wpis na temat Walnego Zebrania SDP p. red. Doroty Boguckiej. Zawstydza ona p.red. Jacka Wegnera z powodu pomagania siedzącemu obok niego p. red. Andrzejowi Wernicowi w głosowaniu elektronicznym. Wprawdzie p. red. Wegner wyjaśnił na zebraniu, że pomagał bo starszy kolega niedowidzi i nie radzi sobie z przyciskami i tak to przyjęła zdecydowana większość na zebraniu ale to nie przekonało p.red. Bartosza Ławskiego, który uznał technicznie niesamodzielne głosowanie jako niedopuszczalne bo mające wpływ na wynik głosowania a p.red.Bogucką skłoniło do publicznego zawstydzania.
Ponieważ byłem blisko całego zdarzenia więc pozwolę sobie na swoje dwa „słowa”: etyka i technika.
Bez wątpienia niedopuszczalne jest głosowanie za kogoś i tutaj pewnie zasadne byłoby oburzenie p. red. Boguckiej wyrażone przez nią słowem „wstyd”. Ale w tym wypadku nie było głosowania ZA KOGOŚ lecz POMOC osobie, która była obecna i jak sądzę WIEDZIAŁA JAK CHCE GŁOSOWAĆ. Innej myśli zresztą nie dopuszczam, bowiem byłaby ona uwłaczająca dla red. Wernica i dla red. Wegnera. A dlaczego tak myślę a nie podejrzewam o machinację w swoim interesie? Bo wiem, że to są ludzie prawi. Owszem, może niezbyt biegli w przyciskaniu guzików na klawiaturze ale odróżniający swoje TAK od swojego NIE. Ja po prostu znając red. Wegnera, jego niemodne już niestety poczucie honoru , dumy i klasę zakładam jego dobrą wolę, może nieostrożne i spontaniczne ale dobre chęci. I tyle. I aż tyle. Obaj Panowie swoimi życiorysami udowodnili, że nie idą na kompromisy ze swoimi zasadami. Dlatego proszę nie stosować tutaj jakże dobrze znanej nam ”salonowej” pedagogiki wstydu i poniżania z ”powodów etycznych”. Na podstawie faktów, których byłem świadkiem, j a zakładam dobrą wolę red. Wegnera. P.red. Ławski, który na zebraniu siedział znacznie dalej niż ja od obu Panów ale jednak czujnie śledził ich sposób głosowania, zakłada złą wolę jednego i ponadto niesamodzielność w podejmowaniu decyzji drugiego. Jest to niesłuszne, obraźliwe i krzywdzące pomówienie, wprawdzie odrzucone od razu w reakcji przez samych zainteresowanych i Prowadzącego Zebranie ale jak widać w komentarzu p.red. Boguckiej czysto techniczne pomaganie to dla niej"wstyd”…
A teraz to drugie „słowo”: technika. Otóż, nie byłoby tej całej historii… gdyby głosowanie odbywało się w sposób tradycyjny przez podniesienie ręki lub przez podniesienie ręki i równoczesne naciśnięcie przycisków. Tradycyjne liczenie głosów trwa długo i elektronika jest chętnie na dużych zebraniach akceptowana i ja też jestem za. Niestety, sprawia czasem kłopoty niezbyt często głosującym. Mylenie się przy głosowaniu elektronicznym zdarza się nie tak rzadko, sam się pomyliłem na innym zebraniu. Wspomnę tu św. p. red. Jacka Maziarskiego, który zgłosił, trochę skonfundowany, na prowadzonym przeze mnie Walnym Zebraniu, prośbę a właściwie wniosek o reasumpcję głosowania bo się pomylił… Kilka osób przyznało, że one też i wniosek został przyjęty. Wszyscyśmy sobie nawzajem pomagali, objaśniali przy poznawaniu terminala do głosowania jak i czasem podczas głosowania .Na moim terminalu np. często dioda logowania świeciła się bez przerwy i pytałem czy jestem zalogowany czy nie skoro nie zgasła itd. I pytałem o to kolegę siedzącego obok mnie. Czy też to było niesamodzielne głosowanie? Tak, naciskałem sam ale gdybym nie mógł… Głosowanie elektroniczne ma wiele zalet ale stwarza wymagania: najpierw przećwiczenia, później cały czas - koncentracji i refleksu. Nie daje też możliwości skorygowania zauważonego błędu. Bywa, że terminale do głosowania się psują, baterie się wyczerpują, że jest problem z logowaniem. To może być stresujące dla niektórych delegatów, wręcz frustrujące i wtedy pomoc sąsiada jest wsparciem. Znowu zakładam, że pomoc techniczna- udzielona w dobrej wierze a nie odwrotnie. Nie byłoby tej całej historii… gdyby wszyscy na zebraniu doskonale się posługiwali doskonałym, nie psującym się i prostym w obsłudze sprzętem. No ale nie jest tak, nie wszyscy są w pełni sprawni np .manualnie, wzrokowo. Możemy sobie wyobrazić taką sytuację, że na zebraniu będą osoby, oczywiście sprawne umysłowo bo to jest warunek głosowania poza dyskusją, ale niezdolne w ogóle do naciśnięcia klawisza. I co wtedy, czy należy im pomóc czy ich wykluczyć z głosowania? Głosowanie w swej istocie sprowadza się do wyrażenia woli głosującego, nieważne w jaki sposób: czy przy pomocy kolorowych kulek, przez podniesienie ręki, głosem, na piśmie czy mrugniecie powiekami lub jeszcze inaczej jak dzisiaj. Uważam, że należy w takiej sytuacji niesprawnym fizycznie pomagać, to jest dla mnie oczywiste; jeśli trzeba to zrobić odpowiednie zapisy w regulaminie głosowania /choć niekoniecznie bo dobry obyczaj, uprzejmość i wzajemne zaufanie to normują/ .
P.Red. Ławski przyznał w komentarzu po zebraniu, że owszem, można pomagać ale neutralnie, bez podejrzenia o wpływanie na wynik. No dobrze, że można pomagać ale dlaczego od razu podejrzewać… Tak czy inaczej szkoda, że zauważywszy ten problem, zamiast poważnego zarzutu wobec red. Wegnera nie zgłosił wniosku o pomaganiu niesprawnym na zebraniu. Dobre intencje byłyby jednoznaczne a za pomoc wdzięczność.
W sumie niewinne zdarzenie rozdmuchane i rozdmuchiwane , niestety, kosztem porządnych ludzi, w których obronie tu występuję . Nie zawstydzam i nie pouczam, bo sam się czasem mylę nie tylko w przyciskaniu guzików, ale uważam, że tak łatwo i chętnie rzucający niesłuszne oskarżenia zawstydzający innych moralizatorzy powinni się sami zawstydzić i przeprosić.
Janusz Pichlak
13.11.2014r.

Pan redaktor Pichlak raczy zapewne żartować. Żeby zagłosować, wystarczą dwie czynności: potwierdzić swoją tożsamość za pomocą klucza i nacisnąć czerwony lub zielony guzik. Jeśli ktoś ma z tym kłopoty, może je zgłosić PRZED rozpoczęciem procedury i zażądać przydzielenia mu asystenta. "Pomoc" w głosowaniu polegająca na oddaniu głosu na samego siebie z cudzego urządzenia JEST powodem do wstydu. A jeśli ktoś chciałby być bardzo upierdliwy, to na podstawie tego incydentu mógłby unieważnić cały zjazd. Pan red. Pichlak ma w tym zresztą wprawę, bo raz już długo walczył o unieważnienie wyników naszego zjazdu...