Dziennikarze zostają na Foksal
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich poinformowało opinię publiczną o skierowaniu do prokuratury zawiadomienia o tzw. fałszerstwie sądowym w sprawie ksiąg wieczystych nieruchomości przy Foksal3/5, gdzie mamy siedzibę, a także pozwu o zobowiązanie władz Warszawy do wyrażenia woli przedłużenia użytkowania wieczystego tego budynku. Tego samego dnia Urząd Miasta w komunikacie przekazanym PAP poinformował, że chce porozumieć się z SDP. - Popieramy starania Zarządu Głównego w obronie Domu Dziennikarza i chcielibyśmy, żeby służył nadal naszemu środowisku - deklaruje Zbigniew Rytel, prezes OW SDP.
To był dobry rok! - podsumowuje Prezes OW SDP
Po dwunastu miesiącach naszej kadencji kasa Oddziału jest pełniejsza niż była, kiedy przejmowaliśmy władzę. Udało nam się osiągnąć dodatni wynik, pomimo że spłacamy długi naszych poprzedników. Stan kasy w momencie obejmowania władzy i wielotysięczne długi z poprzedniego roku pokazują, że kwestia sposobu finansowania działalności oddziałów, albo szerzej, dostępu wszystkich członków naszego stowarzyszenia do wspólnego majątku jest najpilniejszym problemem do rozwiązania. W kolejnym roku będziemy dążyć do zmian systemowych, które pozwoliłyby na prowadzenie działalności tam, gdzie są dziennikarze, czyli w oddziałach.
Zarabiajmy na prawach pokrewnych
Zwolennicy dyrektywy o prawach autorskich na jednolitym rynku cyfrowym szacują, że dzięki nowym rozwiązaniom każdy polski dziennikarz może zarobić dodatkowo 2500 zł rocznie. O tym, z czyjej kieszeni będą pochodziły te pieniądze i jak dyskutowane wciąż regulacje wpłyną na działalność wydawców oraz rynek usług internetowych, rozmawiano podczas konferencji organizowanej przez stowarzyszenie Dziennikarzy i Wydawców REPROPOL oraz Izbę Wydawców Prasy.
Od nienawiści do miłości
Bohater narodowego pojednania
Żegnamy premiera Jana Olszewskiego
Dodano: 2018-12-12 - 73 dni temuŚwięty Mikołaj przyniósł mi w tym roku tomik wierszy Magdaleny Piekorz. Autorka, szerszej publiczności znana jako reżyserka filmowa (kinomani pamiętają „Pręgi”, „Senność”, czy „Zbliżenia”), znakomicie spełnia się również w teatrze i poezji. Jest zatem ulubienicą muz i umiejętnie z ich przychylności korzysta. Chociaż sama mówi skromnie, że pisze w wolnym czasie, to według mnie także na tym polu jest artystką wybitną.
„Ogrody pamięci” są dojrzałe i dziecięco naiwne jednocześnie. Wiersze – jedne z tytułami, inne bez, piękne, wzruszające, a momentami niepokojące. Poruszają wiele strun. Choć to wydaje się trudne, autorka łączy emocjonalność z chłodną analizą.
Jest – co zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę dorobek reżyserski, zarówno w dokumencie, jak i fabule - bardzo uważną obserwatorką życia. Zwraca uwagę na detale, myśli obrazami, które układają się w mozaikę namiętności, pragnień, niespełnień i szczęścia.
W poszczególnych utworach te elementy występują blisko siebie, przeplatają się. Czujemy, że autorka jako dorosła kobieta ma już wiele do powiedzenia o życiu, ale wciąż jest otwarta na nowe, silne emocje.
Literacko wiersze są także różne, ale łączy je staranność w doborze słów i bardzo ciekawe rozszerzanie znaczenia fraz. Kilka z nich naprawdę mnie urzekło. No bo, czy można przejść obojętnie nad zwrotką: „dajcie mi bandaż/dużo bandaża/owinę się nim/jak szalem”, albo czy nie zgodzimy się z bolesnym, ale prawdziwym określeniem: „kształty zaokrąglone cyrklem czasu”. Wreszcie na koniec coś, co każda z nas kiedyś mogłaby powiedzieć komuś ważnemu „upiłeś mnie sobą”.
Przedmiotem refleksji autorki są zarówno miłosne uniesienia, jak i przemijanie, zmieniające się relacje, odejścia – te na chwilę i te na zawsze. To jednak nie jest tomik smutny. Czytelnik znajdzie tu także kilka strof przewrotnych i zabawnych. Wielką siłą poezji Magdaleny Piekorz jest to, że każdy może przeczytać ją inaczej.
Zachęcam do sięgnięcia po słowa, które nadają codziennym zdarzeniom głębszy sens.
Dorota Bogucka
Magdalena Piekorz, „Ogrody pamięci”, Wydawnictwo Coś Pięknego, Poznań 2018, s. 48.
Okładka: Lucas Cranach Starszy „Adam i Ewa” (1526).
