Przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej dr Teresa Kaczorowska zaprasza na ostatnie w tym roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP, które odbędzie się, jak zwykle, w pierwszą środę miesiąca – 3 grudnia 2025 r., o godz. 17.00 – w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie. Tym razem zaproszenie przyjął wybitny polski grafik, rysownik i malarz Franciszek Maśluszczak. Spotkanie z artystą poprowadzi Juliusz Bolek.
Franciszek Maśluszczak(ur. 21 stycznia 1948 r. w Kotlicacch na Lubelszczyźnie) – jeden z najwybitniejszych polskich grafików, rysowników i malarzy, o wielkiej wyobraźni i wrażliwości. Absolwent Liceum Plastycznego w Zamościu (1968) oraz ASP w Warszawie -dyplom artysty sztuk pięknych uzyskał w 1974 r. na Wydziale Grafiki w pracowni prof. Juliana Pałki. Rok później rozpoczął pracę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie przez wiele lat wykładał w Katedrze Malarstwa i Rysunku.
Autor ilustracji prasowych, książek dla dorosłych i dla dzieci; projektuje też okładki, wydawnictwa i plakaty, maluje różnymi technikami. Współpracował z wieloma czasopismami, jak: „Literatura”, „Szpilki”, „Polityka”, „Tygodnik Literacki”, „Gazeta Wyborcza”, od 1997 r. z dziennikiem „Rzeczpospolita”. Ilustrował książki wielu znanych autorów, jak Ireneusz Iredyński, Edward Stachura, Marek Nowakowski, Konstanty Ildefons Gałczyński, Jeremi Przybora, Ryszard Schubert, Reny Marciniak, czy Juliusz Erazm Bolek („Sekrety Życia. Kalendarz Poetycki”, 2012).
Malarstwo Franciszka Maśluszczaka zaliczane jest w sztuce polskiej do nurtu metaforycznego, wpisuje się w nurt figuracji lat 70. XX wieku. Kompozycje oraz rodzajowa tematyka, podejmowana przez artystę bliska jest malarstwu Marca Chagalla. W jego twórczości pobrzmiewają także wpływy sztuki średniowiecznej, z której Maśluszczak zaczerpnął perspektywę kulisową oraz przedstawienia w formie poliptyku. Maluje figury ludzkie o smukłych, zdeformowanych, przerysowanych proporcjach, często na tle odrealnionego pejzażu. Nie odtwarza rzeczywistości w sposób realistyczny, stara się uchwycić ją tak, jak została zapisana w jego pamięci. Rozgrywające się sceny na obrazach są lirycznymi zdarzeniami inspirowanymi rzeczywistością, codziennymi sytuacjami, które napotyka oraz historią życia bliskich mu osób. W kompozycje wplata częstomotywy metaforyczne i symboliczne treści. Lubi powracać w swoich pracach do wspomnień z lat młodości, do ludzi i miejsc – głównie małych miasteczek. Postacie kreowane przez Maśluszczaka poddaje artystycznej stylizacji. Maluje też ciekawe pejzaże.
Swoich bohaterów Franciszek Maśluszczak często ukazuje na tle odrealnionego krajobrazu i architektury, uwikłanych w narracje z pogranicza świata rzeczywistego i fantazji. To postacie nierzadko smutne, ale jednocześnie niepozbawione specyficznego komizmu. Klimat dzieł inspirowany jest bogactwem świata spraw ludzkich, który artysta opisuje z wielką wnikliwością, prostotą, czasami wybierając ton liryczny, a czasami pogodną ironię. Na jego obrazach i rysunkach pojawiają się surrealistyczne wizje i baśniowa atmosfera, pobudzające wyobraźnię i skłaniające do melancholii.
Artysta ten łączy w malarstwie różne techniki – akwarele, tempery akrylowe i olejne. Maluje na płótnie, dykcie i papierze. Kompozycje jego są wysmakowane kolorystycznie, budowane paletą zdecydowanych żółcieni, błękitów oraz miodów i brązów. Czasem podejmuje się realizacji dzieł w większej skali. W 2002 r. wykonał polichromię w kapliczce w Borkach koło Wrocławia, a w roku 2004 zrealizował wyjątkowy cykl fresków Drogi Krzyżowej w kościele p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego na Ursynowie przy ul. Komisji Edukacji Narodowej w Warszawie.
Franciszek Maśluszczak brał udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą. Jego obrazy olejne, grafiki i rysunki znajdują się w zbiorach wielu muzeów oraz w kolekcjach prywatnych. Artysta jest bohaterem kilku filmów dokumentalnych: „Światy Franciszka Maśluszczaka” (reż. Hanna Kramarczuk, 1999 r.), „Malowane miasto” (produkcja TVP, realizacja Jakub Nowak, 2001 r.) i „Jezus na Ursynowie” (reż. Agnieszka Gomółka, 2008 r.). W 2015 r. wziął udział w dokumentalnym projekcie „Artyści w Łazienkach” Czesława Czaplińskiego i Jerzego Bończyka. Jego losy opisała też Hanna Krallw opowiadaniu „Malarnia z o.o.”, zamieszczonym w książce „Taniec na cudzym weselu”.
Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Aukcji Wielkiego Serca w Krakowie (2004 r.), a za całokształt twórczości: Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy (2006 r.) oraz Nagrody im. Witolda Hulewicza (2017 r.). W 2025 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków, gdzie jest członkiem Rady Programowej.
Foto: materiały prasowe organizatora
